15 dakika önce nutella yiyordum, tüm yüzümle beraber şuan ise salya sümük ağlıyorum.
Bir sitede yazı gördüm, o kadar duygusaldı ki.Okuduğumda ağlamaya başladım, biri olsun istedim yanımda bir dostum bir arkadaşım...Kimse yok, sadece ben varım.Kendimle baş başayım, tüm sıkıntılarımı içime atıyorum, ne kadar yakınım olsa da insan birlikte ağlayabildiğim sadece karamsarım var, ki her şeye bedel.Şuan odamdayım, tek başımayım.Kimse yok, bırakın yanımda evde de kimse yok.Tüm duygularım, yaşadıklarım gidip geliyor beynimin içinde.Bir yazının bu kadar büyük bi etkiye sahip olacağını düşünmemiştim.Yalnızlığımı hatırlattı bana, tek başıma olduğumu.
